Mette Lappöhn

Ik help dromers, denkers en creatievelingen met een neurodivergent brein die zichzelf niet langer willen aanpassen, maar écht zichzelf willen zijn. Daarvoor gaan we op zoek naar de voorkeuren van jouw brein, naar jouw hulpbronnen en je belemmeringen. En speciaal voor zwangere vrouwen: als die roze wolk eerder op een donker grijze wolk lijkt, ben je bij mij extra welkom.

Mijn naam roept vaak vragen op: "Oh, wat een mooie naam! Kom je uit Scandinavië?" Bijna goed! Mijn vaders opa kwam uit Königsberg, Pruisen (nu Kaliningrad), mijn moeder is Noorse en mijn vader wilde een naam die in Nederland makkelijk uit te spreken is. Zo werd het Mette. Lekker kort maar krachtig.

Als HSP met ADD en de enige van mijn vader, groeide ik op tussen vier creatieve ADHD'ers. Ik weet hoe het voelt dat er voor mij geen plek is, de behoeftes van anderen voor te laten gaan en dan ineens uit mijn vel te springen omdat mijn eigen grenzen allang overschreden zijn. Ik heb jarenlang geprobeerd te functioneren zoals 'het hoort', maar raakte mezelf steeds meer kwijt. In de loop van alle opleidingen vond mijn kracht weer en wat voor mij wel werkt.

Hulpbronnen die mij altijd geholpen hebben zijn de natuur, dieren en muziek. Noorwegen is voor mij een snellaadpunt, in één week daar kan ik het gevoel hebben alsof ik drie weken vakantie gehad heb. Ik geniet van het zwemmen in het gladde, brakke zeewater, het wandelen met blote voeten over de glad gesleten, warme rotsen langs de kust en van het zwerven door de bossen waar van alles te vinden is, behalve mensen. Waar ik ook ben, mijn houvast vind ik in muziek. Daarin kan ik mijn emoties kwijt en herken ik wat belangrijk voor me is.  In dans kan ik me met anderen verbinden en raak ik mijn spanningen kwijt. Als ik lekker ontspannen ben lees ik graag en verzorg ik mijn planten in huis en in de tuin.

Het terugvinden van mijzelf begon in de verpleegkunde, een beroep waarmee ik overal ter wereld aan de slag kon maar me niet genoeg diepgang gaf. Dus bleef ik zoeken: talen en culturen, of toch iets medisch? Geïnspireerd door mijn werk met asielzoekers koos ik uiteindelijk voor psychologie. Hun verhalen raakten me diep en maakten me boos over diagnoses als een laag IQ terwijl ze de taal niet machtig zijn en niet in een westerse cultuur zijn opgegroeid. Ook een diagnose als ADHD is niet bij asielzoekers te stellen omdat trauma vergelijkbare problemen met zich meebrengt. In het werken met mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel zag ik ook de problemen terug die mensen met ADHD ervaren. Deze ervaringen brachten me in eerste instantie bij ADHD-Nederland en verder op het pad van traumatherapie.